ผมมาวัดพระธรรมกายครั้งแรกได้อย่างไร??

          ย้อนหลังจากวันนี้ไป ๔๑ ปี คือในปี พ.ศ.๒๕๑๘ ผมได้มีโอกาสมาศึกษาเรียนรู้ เกี่ยวกับสำนักปฏิบัติธรรมแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นที่รู้จักกันสมัยนั้นในชื่อว่า "ศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรม" บนเนื้อที่ ๑๙๖ ไร่ ติดคลองสาม อำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี เพราะเหตุที่คนข้างกาย ซึ่งมีอาชีพรับราชการครู เป็นอาจารย์สอนอยู่ที่โรงเรียนดอนเมืองทหารอากาศบำรุง ได้ร่วมกับคณะครู-อาจารย์ในโรงเรียน นำต้นไม้คนละต้นสองต้น มาช่วยกันปลูกในศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรมแห่งนี้ เพื่อให้มีร่มเงาที่ร่มเย็นเพิ่มขึ้น สำหรับสาธุชนที่มาปฏิบัติธรรม เพราะตอนนั้น สถานที่แห่งนี้ยังมีสภาพเป็นทุ่งนาฟ้าโล่ง เนื่องจากเพิ่งเริ่มต้นก่อสร้างมาได้เพียง ๕ ปี
          เมื่อกลับถึงบ้านเย็นวันนั้น เธอก็เอาหนังสือหลายเล่มที่ได้จากศูนย์ปฏิบัติธรรมแห่งนี้มาให้ผมอ่าน ซึ่งมีทั้งหนังสือธรรมะ วิธีฝึกสมาธิตามแนววิชชาธรรมกาย และหนังสือที่นักศึกษาจากหลายสถาบัน ซึ่งเข้ารับการอบรม "ธรรมทายาท" บรรยายถึงความประทับใจ ที่มีต่อโครงการอบรมที่ตนได้เข้ามาสัมผัสด้วยตนเอง ซึ่งพออ่านจบ ผมก็บอกตนเองได้ว่า นี่แหละ "ใช่เลย" สถานที่ปฏิบัติธรรมในรูปแบบที่แสวงหามานานแสนนาน
          ไม่กี่วันหลังจากนั้น เราสองคนก็เริ่มต้นมาปฏิบัติธรรมที่ศูนย์พุุทธจักรปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง จากครอบครัวที่มีกันเพียง ๒ คน ก็มีทายาทเพิ่มขึ้น ชาย ๑ หญิง ๑ รวมเป็น ๔ คน จากศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรม ก็เปลี่ยนมาเป็น "วัดพระธรรมกาย" อันสง่างาม มีภารกิจที่ยิ่งใหญ่ไพศาล กว้างไกลไปทั่วโลก แต่อุดมการณ์ที่ว่า "จะสร้างวัดให้เป็นวัด สร้างพระให้เป็นพระแท้ และสร้างคนให้เป็นคนดีที่โลกต้องการ" ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
          จากวันนั้นถึงวันนี้ ๔๑ ปี เท่ากับอายุของลูกชายคนโต ทุกคนในครอบครัวมีความสุข รักใคร่ปรองดอง และยังมาวัดปฏิบัติธรรม บำเพ็ญทาน รักษาศีล เจริญภาวนาอย่างสม่ำเสมอไม่เคยขาด ทั้งไม่เคยมีความเคลือบแคลงสงสัยในข้อครหาใดๆ ที่สังคมมีให้แก่วัดพระธรรมกาย เพราะ "ศีล รู้ได้ด้วยการอยู่ร่วม" ผู้ที่ไม่เคยอยู่ร่วม ไม่เคยมาสัมผัสกับวัดพระธรรมกายด้วยตนเอง ย่อมไม่อาจจะเข้าใจได้ว่า ทำไม? คนวัดพระธรรมกายจึงรักวัด รักครูบาอาจารย์ของเขาเหลือเกิน
          อยากรู้ไหมครับ? ถ้าอยากรู้ ลองสละเวลา วางความเคลือบแคลงสงสัยที่เคยมีมาไว้ชั่วคราว สวมเสื้อสีขาวๆ แล้วเข้ามาสัมผัสด้วยตนเองสักครั้ง จะมาเมื่อไหร่ ไม่ต้องบอกใครก็ได้ แล้วจะพบว่าเรามีรอยยิ้มและความปรารถนาดีจากใจ ที่พร้อมจะมอบให้แก่ทุกท่านตลอดเวลา ไม่แน่นะครับ อาจจะมีอะไรที่ "โดนใจ" จนมีความรู้สึกว่า ที่นี่แหละ "ไช่เลย" เหมือนผมก็ได้